Toen ik 12 jaar oud was mocht ik in de schoolvakanties een centje bijverdienen in de kapsalon. Haar aanvegen, koffie schenken, permanentjes spoelen.. Het was dan ook niet vreemd dat ik op mijn 16e de keuze maakte om de kappersopleiding te gaan volgen. Wel koos ik er bewust voor om op andere plekjes stage te lopen. Ik heb het vak in die zin niet van mijn moeder geleerd. Drie jaar lang werkte en leerde ik voor het kappersvak en thuis was er de ruimte om uren te oefenen. Op oefenhoofden van school en alle vrienden en familieleden waren ook aan de beurt. Dat hoefde niet eens, dat deed ik gewoon. Als kind was ik altijd al veel bezig met tekenen, knutselen en schilderen. Nu ontdekte ik dat ik die ontspanning vond in kunstwerken maken met haren.
Na het behalen van mijn diploma heb ik werkervaring opgedaan in diverse kapsalons en behaalde ik tijdens avondopleidingen mijn visagie diploma en een pedagogische aantekening. Stil zitten kwam in mijn woordenboek niet voor.
In 2016 kwam ik in loondienst bij mijn moeder nadat ik bij mijn toen huidige werkplek niet lekker in mijn vel zat. Dat is achteraf een hele toffe en juiste stap geweest. Er kwam tijd en ruimte vrij voor mij. Na een korte pauze herpakte ik mijzelf en begon ik weer te werken bij mijn moeder in de salon. Van alles wat ik geleerd had haalde ik de leukste onderdelen eruit en zo rolde ik op mijn eigen manier het vak weer in. Ik begon haar en beauty te combineren en zo ontstond er een compleet aanbod.
En toen in 2020 begon het te kriebelen.. en werd het tijd om volledig op eigen benen te gaan staan. Ik begon op 27 jarige leeftijd voor mijzelf. In onze (vers verbouwde) jaren 30 woning toverde ik de bijkeuken om tot kapsalon met maar 1 behandel stoel. Een plek waar de klant even tot zichzelf kan komen en zichzelf mag zijn.